Bir yeri memleket yapan oradaki insanlar ve sokakta selam verdiğimiz bildik yüzlerdir. Konya Ereğli’de senelerce seyyar olarak tatlıcılık yapan, Ereğli’nin sevilen ismi Tatlıcı Sami kardeşimizi geçtiğimiz yıl kaybetmiştik. Mekanı Cennet olsun. Onun adına Nalan Karataş Ceyhan tarafından yazılan ve Deniz Kurt tarafından sosyal medyada paylaşılan bu güzel anlatımla kendisini anıyoruz. Memleketime selam olsun!- Ege Ajans Yönetim Kurulu Başkanı Bünyamin Kütük.
“Her yörenin kendine özgü ve gelenekselleşmiş yiyecekleri, yemekleri ve tatlıları var. Mardin'in içli köftesi, Adana'nın kebabı, Konya'nın etli ekmeği, Hatay'ın künefesi, Antep'in baklavası vb. Hepsi de birbirinden güzel yiyeceklerimizdir. Aslında bütün yerleşim yerlerinin, mutlaka tadılması gereken lezzet durakları mutlaka bulunur. Şimdi dahi bir yerlere gitmişsek, oranın en meşhur yemeğini ve tatlısını arar buluruz. Konya'da Hacı Şükrü'nün yerinde tandır kebap yemeyenimiz yoktur her halde. Henüz yemediyseniz de mutlaka en kısa zamanda bir uğramanızı öneririm. Yolda, sokakta boğazı keskin olduğunu tahmin ettiğiniz birisine sorsanız, hemencecik yerini tarif edecektir size.
Ereğli'mizin de çocukluğumuzdan kalma unutulmaz ağız tatları var; halka tatlısı gibi. Ereğli'de büyüyüp de halka tatlısını tanımayan ya da yemeyeni bulamazsınız. Olmazsa olmaz bir tatlıydı halka.İstasyon Caddesi üzerinde ve sinema önlerindeki seyyar tatlıcı arabalarında, tatlıcı dükkanlarında ve pastanelerde satılırdı halka tatlısı.
Özellikle cadde üzerindeki seyyar tatlıcılar bizim gözdemizdi. Akşamın serinliğinde, gecenin ayazında, kahveden , sinemadan çıkan insanlar bu seyyar tatlıcılardan halka tatlısı alırlar; ağız tadıyla yer ve yollarına devam ederlerdi. Yeterli parası olmayanların tercihleri ise; az ötedeki çekirdekçiler olurdu. Seyyardan aldığımız bu tatlıları, peçete niyetine, küçük bir kağıt parçasıyla tutarak yemek ne büyük bir zevkti. Doymayan bir tane daha alırdı. Çoğu insan ise; halka yiyerek, cadde boyu yürümeye devam ederlerdi.. Muhtemelen caddede elinde tatlısıyla yürüyen bir sürü tanıdık olurdu.
Tatlıcı arabaları da bir alem olurdu. Genellikle üç bisiklet tekerlekli ve itilerek hareket ettirilen bir arabaydı. Üzeri camekanlı olur ve lüks lambasıyla aydınlatılırdı. Öyle ki şehirde elektrikler kesilse dahi, tatlıcının lüksü yanardı ve nar gibi kızarmış halka tatlıları , bütün albenisiyle bizleri kendisine çekerdi.
Bu tatlıcıların en tanınmış olanlarından birisi; Tatlıcı Sami olarak tanıdığımız Sami Yaman'dı. Tatlıcı Sami; çekirdekçi Musa Dayı (Ayşecik) gibi mesleğini, sağlığını yitirene kadar, Ereğli İstasyon Caddesinde, sinema ve okul önlerinde, köşe başlarında sürdürmüş bir emekçiydi.
Tatlıcı Sami bir süredir yatağa bağımlı olarak yaşıyordu. Bu nedenle; onu artık İstasyon Caddesindeki her zamanki yerinde göremiyorduk. Nedenini öğrendiğimizde; Ereğli'nin eksilen bir yıldızı için içimiz burkulmuştu. Ancak; dramatik ölüm öyküsü bizleri bir kat daha üzüntüye boğdu. Bir kavgayı ayırmak isterken aldığı satır darbeleriyle, zaten ömrünün son döneminde bir tarafı felçli yaşamaktaydı.
Eşini kaybettikten sonra, iki çocuğu ile yaşadığı evinde bir gün, nedeni bilinmeyen bir yangın her şeyini yakar ve yok eder. Yangını gören komşuları Sami'yi ağır yaralı bir biçimde kurtarırlar. Ancak, Konya Eğitim ve Araştırma Hastanesinde 37 gün süren yaşam mücadelesini ne yazık ki kaybeder.
Tatlıcı Sami öldüğünde 70 yaşında idi. Gidişiyle birlikte, Ereğli İstasyon Caddesi önemli bir figürünü; seyyar tatlıcılık geleneği de, büyük bir temsilcisini yitirdi. Ne diyelim? Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm... Yıldızlar yoldaşı olsun!..
(Fotoğraflar Cahit Yaşar arşivinden. Teşekkürler...)
Tatlıcı Sami Yaman Abimizi 2020 yılı başlarında toprağa verdik. Mekanı cennet olsun.”
