SEVDAM SENSİN İZMİRİM…

Bir ayrıcalıktır İzmir’de yaşamak. Bir başkadır gecenin rengi. Karanlıkta bile güvenilirdir sokakları. Sanki kulağıma bir şarkı sesi gibi gelir sessizlik. Yalnızlığımın şiirini yazar, okurum. Çoğalırım.

Ne zaman akşamları çıksam sokaklara, imbat bir aşkla dağıtır saçlarımı, bir şeyler anlatır gibi. Dilini anlamasam da duyumsarım esintisine gizlenmiş şarkılarını.

Tan yeri ağarırken, bir başka renge bürünür İzmir’in ufukları. Gece sabaha yenik düşer, yavaş yavaş doğan güneşle. Sabahın güneşi ince bir aydınlıkla dokunur kulağıma, ‘’doğmadım daha böyle bir güzelliğin üzerine’’ diye…

İzmir bu, imbatı, denizi, kıyıları, yakamozu, coşkusu ile bir başka buluşur geceyle, gündüzle. Gün batımının turuncu ezgileri bir başka söylenir Kordon’da, Güzelyalı’da, Karşıyaka’da, Alsancak’ta. Aşk bir başka yaşanır İzmir’de.

İzmir bu yapar gavurluğunu, incitmez umudu, barışı, yaşama sevincini, sevgiyi, sevdayı…

Barındırır içinde gizemli duyguları.

Başka nasıl anlatılır ki bu sevda. Şiirler, şarkılar söylenir adına.

İMBATIM MAVİ

Güle dokundum

Karanfile özendim

Yasemin güzüne

Açtım kapımı

Şehrim mavi

Sevincim, huzurum

Mavi.

Çocukluğumun olgunluğumun

Kenti İzmir

Körfezinde gün batımları kızıl

Mevsimleri hep bahar

Bu şehir esir etti kendinde beni

Düşlerim mavi

Şiirlerim bahar göğü gibi aydınlık

Gözlerime katılan ışık mavi

Körfezim

Gökyüzüm

Elbette bu şehir de

İmbatım mavi…

Buket Işıkdoğan Köse